Se ie ajn en la ĝardeno
De l' vivo estas suna loko,
Memkompreneble vi sen peno
Okupas ĝin de praepoko.
Jam via patro, via avo
Beate tie ĉi kvietis,
Dum bona fil' de bona sklavo
Modeste en angul' vegetis.
Mi ne riproĉas, akvokapo,
Ke vi misuzas tro da loko,
Sed ke tro brue post agapo
Al ni vi ruktas kun provoko,
Ke kiel verbon en aktivo
Vi funde konas nur „oscedi“,
Ke vi nenion dum la vivo
Persone faris, krom... heredi!
* * *
Kaj nun, laŭ la Evangelio,
Mi tre respekte, sen minacoj,
Salutas vin, ho familio
De l' kukurbacoj!